22سال پيش

22سال پيش اخرين روزهاي بهار،پسرك شيطاني درحياط خانه اي

دريكي ازمحله هاي قديمي تهران فرزنداوسط خانواده اي متوسط

نه انچنان مرفه وبي درد نه آنچنان فقيروبي چيزولي اهل سياست

نميدانم چراهميشه سياسي ترين طبقه قشرمتوسط جامعه است

شايد به خاطراين است كه پولدارها با پولشان عشق وحال ميكنندو

فقرادرفكرپولدارشدن وسياست راميگذارند براي خرده بورژوا بيچاره

واين روزهاي پرالتهاب،پدران دورازفرزند، دربندِ زندان وبازداشتگاه

شكنجه گاه وهرچه كه مينامندسخت تداعي گر خاطرات شيرين ِ

اما تلخ شده آنروزهاست

من خاطره هاي كودكانه باپدركم داشته ام اما پدرحتي اگرخاطره هايش

با توكم باشد باز هميشه تكيه گاه توست

آنروزها را خوب به ياد مي اورم كلاس اول دبستان را تمام كرده بودم

پدرم بعضي شبها دير به خانه ميامد وگاهي نيامد نش نيزدورازذهن نبود

واوآنشب نيامد.

امااينكه صبح باصداي ضربات مشت بدرچوبي سبزرنگ حياط خانه

وبدنبال آن ورود چند ماموراطلاعاتي مسلح ازخواب بيدار شوي

كمي تا قسمتي غيرعادي.

اماحال ميتوانم هرلحظه بيدار شدني اين چنين را دريابم

خاطرات خوش من با پدرم به همان روزهاي كودكي خلاصه ميشود

كه دردوران نوجواني وجواني روابطي چندان صميمي بين ما

حاكم نبوده واختلافات فراوان درتفكرات وطرز زندگي من واو

{امااينروزهادرمورداصلاح ناپذيري نظام حاكم هرروزعقايدم به پدرنزديكتر}

دوران كودكي من وهم سن وسالانم فصلي مشترك ازخاطرات را داراست

جنگ، اژير قرمز،ترس شبهاي موشكباران،تعطيلي مدارس وترك خانه

وكاشانه،بازي دركوچه وخيابان، كارتونهاي ژاپني حنا،هاچ، پسرشجاع و...

كه چندان شادوكودكانه نبود اما با تمام اين احوال من جامعه آنروزمان را

خوشحالتر وشادترازامروز ميبينم

وبهترين خاطرات من وپدرم نه پارك و بستني وسينما و...

بلكه شيرينترينش هر صبح جمعه بود كه بااشياق تمام از

لذت خواب مي گذشتم تا دراغوش باباي تپلم به صداي شيرين

ودلنشين خانم قصه گوي راديوامريكا(من ازبچگي خود فروخته بودم)

كه افسانه هاي قديمي ايران را چه شيوا و قند گونه براي بچه هاي

ايران نقل ميكرد گوش كنم

اين به ياد مانده ترين خاطره كودكي من است

وتلخترين خاطرات، ورود ماموران امنيتي به خانه،گريه خواهر

كوچكم دركناربسترمادرومخفي شدن من وبرادر بزرگم با صورتي ترسيده

پشت چادرمادري شجاع ومتدين(رگه هاي مذهبي من وامي ازاوست)

وخانه اي كه هيچ گوشه آن ازچشمان كاوشگرماموران وظيفه شناس امنيتي

پنهان نماند نه مبلي نه متكايي نه اشكافي ونه بستري ولي آنهارفتاري

خشن داشتند اما شرمي هم داشتند كه براي بازرسي اتاق خصوصي

مادرم ازاو اجازه بگيرند ونميدانم آيا امروزهم اين حرمتها باقيست؟؟؟؟

و پدرم مرا باصداي شيرين قصه گو وقصه هايش ماه ها تنها گذاشت

ولي ديگر من شوقي براي بيداري صبح جمعه نداشتم.

وآنگاه روزي كه پدر به خانه بازگشت و من نشناختمش

چرا كه پدر به مردي نحيف،لرزان،تكيده وژوليده اي پريشان بيشتر

شباهت داشت تا پدر تپل وشيرين من وروزها زمان ميبرد

تا پدرم همان پدر تپل شيرين روزهاي قبل شود تپل شد اما ديگر

هيچوقت به شيريني روزهاي قبل زندان نه، خاطرات تلخ

آن روزها فراوان است اما اينروزها تلخي به حدكفايت است

وچشيدن طعم شيرين اميدرا براي ،شما، زندانيان،خودم وپدرم

( كه اين روزها دربيم وهراس كه آيا پسرك شيطانش نيزطعم تلخ تجربه

22سال قبل اوراخواهد چشيد؟؟) به يادآوري خا طرات تلخ ترجيح ميدهم

به اميد ازادي

من قدم زدم

امروز باز رفتيم قدم زديم باز كتك خورديم

ما كه كاري نكرديم يه ذره قدم زديم

يه ذره گفتيم مرگ براون ياروهه ديكتاتوره

يه ذرهم غيره و غيره و غيره

رسول اکرم میفرمایید:

هرکس به یک وجب از جماعت دورشود

خدا طوق مسلمانی را از گردن او بر میدارد

نهج الفصاحه حکمت 306

مادران سرزمینم

هرروزکه برای راهپیمایی واعتراض ازخانه بیرون میرفتم وبازخواهم رفت

در جواب چشمهای نگران مادرم که میگوید در خانه بمان

(میگم خیالت راحت باشه برمیگردم)

اما خوب میدانم که بازگشتن به خانه دراراده من نیست

که شاید بتوان ازضربات باتوم،چوب،قمه وقداره راه فراری یافت اما برای گلوله ای که

ازمیان تمام همراهان من درخیابان سینۀ مرا نشانه رفته راه گریزی ندارم

مادرم هرروز مرا باچشمانی پراز التماس وخواهش بدرقه میکند

وباچشمانی پر ازقدرانی ازخدا در بازگشت استقبال،خوب میدانم

در لحظه لحظه نبودنم دست برتسبیح و لب بر ذکر خدا دارد

میدانم تمام مادران سرزمینم چونین حال وهوایی دارید

که حالات مادران در نگرانی برای فرزندشان سخت شبیه هم است

شما مراهم فرزند خودبدانید که خون شهدای این روزهای پر التهاب میهنم

مرا وهمراهانم را باز به خیابان فرا میخواند

به ياد همراهان از دنيا

رفته مان

هواي گرم

آب را گل كردند ، راه را سد بستند ، روزها شب شده اند ،

شب آرام،سراب

اين همه سرمستي ، اين همه د‍‍‍ژخيمي

سايه هاي وحشت ،آيه هاي شيطان ، چه مسلط به وطن!؟!؟!؟!

پايه هاشان لرزان ، هر ستون روي آب ،‌‌ زلزله در راه است

دير و زودي شايد ، سوختن اما نه

با ز گرم است هوا ، كله ام داغ شده ، من به او مي خندم

چه لباسي به تنش ، هيبتي ترس آور ، ترس من كو، كجاست ؟؟؟؟؟؟

آه يادَ م آمد ، دربند ، ظهر داغ آنروز، زير ميز كافه جاي مانده اي واي!!

وتوميپرسي باز؟؟؟؟؟ هي پسر ترست كو؟؟؟؟؟

ترس اگر جا مانده ، زيركي هست به جا

كله ام داغ شده ، تن او داغ تر است ،فكر اوخام تر است

راه من معلوم است ، روبرو ، آزادي

راه او؟؟؟

كج راهه ، روبه اتمام ، تمام

و زمان تيك وتا كش به جلو ،ره ندارد به پسين

اتوبان يكطرفه

دورزدن ممنوع است ، وچه گرم است هوا

حكمت بيكران

رسول اكرم ميفرمايد:

اِنُّ اخْوَفَ مااخافُ علي اُمَّتي الاَئِمَّةُ المضلون

بيش از هر چيز برامتم از پيشوايان گمراه كننده بيمناكم

نهج الفصاحه