۱۳۸۹ شهریور ۱۷, چهارشنبه

کور سوی امید

 
 
       افق آينده مان گذشته!!

  1. !آرمان هايمان نخ نما!

    همبستگيمان در باد!

    خواست مان عجول!صبر مان قليل!

    تشتت مان فراوان!هدف گم گشته!

    جنگ مان رنگ !بحث مان مو!

    گوش مان كر!زبان مان پركار!

    صداي مان بر سر دوست بلند!!!

    آزادي مان بي تعريف!

    ذهن مان سراب!تدبير مان ......!!؟

    آتش مان خاكستر!

    زانوان مان سست!

     با اين همه آيا سزاوار ريشخند دشمن نيستيم؟؟؟

    اين جاست كه ميخواهم زار زار بگريم

    اما هنوز كورسوي اميدي اشك را ميراند

۱ نظر:

  1. جنگ مان رنگ !بحث مان مو!

    گوش مان كر!زبان مان پركار!

    صداي مان بر سر دوست بلند!!!

    آزادي مان بي تعريف!
    ....
    عالي بود

    پاسخحذف